Lucas 10:25-37 Het enig noodzakelijke 1

Er kwam een wetgeleerde die Hem op de proef wilde stellen. Hij vroeg:

‘Meester, wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven?’ Jezus antwoordde:

‘Wat staat er in de wet geschreven? Wat leest u daar?’ De wetgeleerde antwoordde:

‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf.’ ‘U hebt juist geantwoord, ‘zei Jezus tegen hem. ‘Doe dat en u zult leven.’ Maar de wetgeleerde wilde zich rechtvaardigen en vroeg aan Jezus:

‘Wie is mijn naaste?’ Toen vertelde Jezus hem het volgende:

‘Er was eens iemand die van Jeruzalem naar Jericho reisde en onderweg werd overvallen door rovers, die hem zijn kleren uittrokken, hem mishandelden en hem daarna halfdood achterlieten. Toevallig kwam er een priester langs, maar toen hij het slachtoffer zag liggen, liep hij met een boog om hem heen. Er kwam ook een Leviet langs, maar bij het zien van het slachtoffer liep ook hij met een boog om hem heen. Een Samaritaan echter, die op reis was, kreeg medelijden toen hij hem zag liggen. Hij ging naar de gewonde man toe, goot olie en wijn over zijn wonden en verbond ze. Hij zette hem op zijn eigen rijdier en bracht hem naar een logement, waar hij voor hem zorgde. De volgende morgen gaf hij twee denarie aan de eigenaar en zei:

“Zorg voor hem, en als u meer kosten moet maken, zal ik u die op mijn terugreis vergoeden.” Wie van deze drie is volgens u de naaste geworden van het slachtoffer van de rovers?’ De wetgeleerde zei:

‘De man die medelijden met hem heeft getoond.’ Toen zei Jezus tegen hem:

‘Doet u dan voortaan net zo.’